De Clan Castan

AKTE 1 VAN EEN GESCHIEDENIS IN 3 AKTES

In het begin…
De eigen overtuigingen volgen, de eigen codes uitdenken

 

Het Castan-model gooit de gevestigde regels van de traditionele overdracht volledig om.

 

De naam van het eerste bedrijf van Vianney en Emilie, ‘Joseph Castan Fine Wine’, is een hulde aan de overgrootvader van Vianney die wijnboer was, en doet herinneringen herleven aan de wijnbouw verteld door zijn vader en grootvader. De wortels van de familie reiken zo tot in het heden. Een heden zonder erfenis, zonder Land. Een blanco pagina, klaar om beschreven te worden, zonder referenties, zonder adviezen die geruststellen of de weg aangeven.

 

Na een ellips van drie generaties openen Emilie en Vianney het boek weer dat te vroeg is dichtgeslagen, het boek van de Castans, Plattelanders en Boeren. Bij de komst van Zoé, hun oudste dochter, zijn zij weer met veel hart aan het werk gegaan om een nieuw Castan-erfgoed op te bouwen. Ze kozen La Pierre. Ze kozen Les Terres de Gignac. Ze hebben zich gevestigd in Terrasses du Larzac, op het Château Saint-Jean d’Aumières.

Bij de familie Castan wordt elke grote uitdaging geïnspireerd door een familielid.

 

De jongste dochter, Lilou, gaf haar ouders zin in een plek voor feesten die past bij deze familie die zo graag mensen ontvangt en zich omringt met familie en vrienden om belangrijke gebeurtenissen te vieren. Met het Château Saint-Louis la Perdrix schrijven ze de derde akte van de saga Castan, een feestelijk, gezellig hoofdstuk waarin men elkaar gewoon graag ontmoet.

 

Dit verrassend succesparcours geeft een nieuw beeld van de overdracht van de wijnbouw, toekomstgericht en niet uit het verleden overgeërfd. Emilie en Vianney bouwen met de hele familie aan het bouwwerk van hun rechtmatigheid. Het duurt lang voordat verandering als vanzelfsprekend wordt beschouwd.

 

Het succes wordt de springplank naar die vanzelfsprekendheid, en de tijd zal getuige zijn van hun succes.

En morgen?

 

Vianney en Emilie werken dagelijks om deze blanco pagina waar ze in 2007 aan begonnen verder in te vullen. Wie weet hoeveel hoofdstukken de volgende generaties nog gaan schrijven? ‘Wij zijn boeren op doorreis, de Mens is op doorreis en het Land blijft. Wij willen graag excellence om de nieuwe generaties de keuze te kunnen bieden om voort te bouwen op wat met aandacht en respect voor de natuur is opgezet.’